Alweer m'n laatste weekje hier - de tijd vliegt!

Vorige keer beloofde ik jullie dat ik jullie niet weer zo lang zou laten wachten op een berichtje van mijn kant. Vanavond dacht ik daarom, laat ik dan nu ook maar de daad bij t woord voegen en een stukje schrijven.

Inmiddels is m’n laatste week hier in Trondheim alweer aangebroken – hoewel stiekem niet echt helemaal de laatste week aangezien ik in januari nog een weekje terugkom. Sinds de deadlines voor PD7 en Design in Wood zijn geweest, heb ik wat meer tijd om te genieten. Ik ben nog wel een paar dagen druk geweest met het afronden van een groepspaper over customer experience, maar daarnaast heb ik ook tijd gehad om van de sneeuw te genieten. Het paper is inmiddels ook af, dus morgen alleen nog even printen, tekenen en inleveren en dan heb ik officieel kerstvakantie :)

In de tijd tussen het bezoek van Maarten en de deadlines heb ik vooral heel veel lange dagen op de uni doorgebracht. Gelukkig waren er ook altijd nog leuke dingen tussendoor om even achter de computer vandaan te zijn.
Zo hebben Anne, Hans (twee Delftenaren) en ik een zaterdagmiddag gezellig met z’n drietjes pannenkoeken gegeten en thee gedronken, waren er de danslessen, kerstdiners en weekendjes weg. Anne, Tessa Hans, Rens en Arnout zijn vier gezellige Delftenaren die ik hier heb leren kennen. Met hun en twee Grieken en zijn we begin november een weekendje naar Zweden geweest. De Zweedse grens is hier namelijk eigenlijk helemaal niet zo ver vandaan. Met twee gehuurde auto’s zijn we naar Storlien gereden. Het was maar goed dat beide auto’s waren voorzien van goede spijkerbanden, want ’t was de eerste week dat het echt hard had gesneeuwd en vrijwel ’t hele weekend hebben we door sneeuwbuien gereden.

Storlien is een klein plaatsje hier vlak over de grens waar de Noren met busladingen tegelijk naar toe gaan om boodschappen te doen. Wij hebben ook even flink ingeslagen, want Zweden is toch echt aanzienlijk goedkoper dan Noorwegen en nu kon ik m’n oude vertrouwde kaas, knäckebröd en muesli weer kopen die ik altijd in Zweden at.
Na de boodschappen zijn we hebben we een wandeling gemaakt naar een hele hoge waterval. Erg mooi om te zien! Vervolgens zijn we verder gereden naar Åre, een van de grootste skigebieden van Zweden. Helaas lag er toen nog net te weinig sneeuw om daar te skiën. Na even in het dorpje rondgelopen te hebben, in een echt après-ski cafeetje opgewarmd met een warme kop chocomel. Vervolgens naar onze overnachtingsplek gereden, waar we – hoe kan t ook anders – Zweedse gehaktballetjes met brunsås, aardappels en broccoli hebben gegeten.
’s Ochtends kwamen we erachter dat de waterval die we ’s avonds al hadden gehoord, maar niet hadden kunnen zien door de donkerte, erg mooi was. Heerlijk zo ontwaken met uitzicht op blauwe lucht, verse hagelwitte sneeuw, en een prachtige waterval.
Na het ontbijt hebben we de toeristische route terug naar Trondheim genomen. Erg mooi! We hadden eigenlijk onderweg nog willen uitstappen en een wandeling maken in het natuurpark, maar vanwege de grote hoeveelheid vers gevallen sneeuw was het niet mogelijk de auto’s ergens te parkeren waar we ook nog weer weg zouden kunnen rijden zonder vast te komen zitten.

Het weekend erop ben ik met drie vrienden weer op cabintrip geweest, ditmaal naar Kråklikaten, een kleine, houten cabin. Er komen was nog wel even een avontuur. We waren namelijk met Daniels auto, die wel winterbanden heeft, maar geen four-wheel-drive. Op een gegeven moment kwamen we daardoor niet meer verder op de onverharde, besneeuwde weg. Daarom de auto maar rustig een stukje achteruit laten geleiden, omgedraaid en de auto aan de kant van de weg geparkeerd. Omdat t inmiddels al vroeg donker begon te worden, wisten we dat we op moesten schieten. Gelukkig met al onze ervaring, de hut gemakkelijk kunnen vinden.
De hut ligt in de kromming van een beekje, tussen de bomen. Je moet een bruggetje gebruiken om er te komen. De avond hebben we doorgebracht met spelletjes spelen, waarna we vroeg in onze slaapzakken zijn gekropen.
De volgende ochtend na het ontbijt gelijk weer terug gegaan, omdat iedereen erg druk was met de studie. Bovendien was de wandeling terug toch drie uur lopen, dus op zich al een aardige wandeling.

Hmm, mn verhaal wordt alweer erg lang zo te zien. Ik heb ook zo veel in te halen, na al die tijd niet geschreven te hebben. Voor nu zal ik jullie maar niet langer vervelen. Binnenkort zal ik jullie vertellen over de kerstdiners die ik hier heb gehad en mn laatste weekjes hier. Liefs!