Mutsen, handschoenen, spijkerbanden en skibroeken

In m’n laatste berichtje schreef ik al dat je kon merken dat de winter eraan komt en inmiddels heeft zelfs in Nederland de winter zijn intrede al gedaan. Hoog tijd voor een update, aangezien het alweer veel te lang geleden is dat ik jullie geschreven heb!
De afgelopen weken heb ik verre van stil gezeten. Het overgrote deel van m’n tijd heb ik doorgebracht met het werken aan twee projecten. Inmiddels is Design in wood afgerond evenals PD7. Voor Design in Wood heb ik een lichtobject ontworpen met LED-verlichting en voor PD7 hebben we met z’n drieën het interface uitgewerkt voor een energie controle systeem voor huishoudens. Met het systeem kan de gebruiker niet alleen de verwarming in het huis regelen, maar ook verlichting, ventilatie en andere elektrische, huishoudelijke apparaten. Beiden waren erg leuke projecten om aan te werken, maar hebben wel veel tijd gekost. Gelukkig ben ik tevreden met de resultaten.

Maar aangezien het zo’n lange tijd geleden is dat ik mijn laatste berichtje heb geplaatst, neem ik jullie weer een heel stuk mee terug in de tijd. Eind september ben ik met een groep vrienden naar de Lofoten geweest, zoals ik in m’n vorige stuk vertelde. Tot aan m’n reis naar Nederland heb ik daarna niet heel veel bijzonders gedaan; een paar mooie roeitrainingen, Lindy hop, salsa en tango les, college en projectwerk. Wat wel erg leuk was, is dat we met vier meiden naar een voorstelling van Romeo en Julliet zijn geweest. Het was een moderne uitvoering, maar we waren het er allemaal over eens dat het zeer mooi was gedaan.
Op 8 oktober ben ik naar Nederland gekomen om daar de eindpresentatie van m’n bacheloropdracht te houden en de bruiloft van Maarten’s broer bij te wonen. Het was een erg drukke week, omdat ik ook nog veel moest studeren. Uiteindelijk heb ik daarom niet zo veel mensen gezien. Sorry!
Het was wel even wennen in Nederland hoor. In Noorwegen was het namelijk al echt herfst, met prachtig gekleurde bomen en dalende temperaturen. In Nederland was het echter heerlijk nazomer weer en begonnen de bladeren nog niet eens van tint te veranderen. Toen ik een week later terugkwam in Trondheim waren hier de blaadjes inmiddels al van de bomen verdwenen en twee dagen later viel zelfs al de eerste sneeuw.

Aan het eind van die week is Maarten hierheen gekomen voor een weekje. Helaas moesten we allebei veel studeren, waardoor we niet zo veel tijd hadden om leuke dingen te doen, maar we hebben wel een mooi avontuur meegemaakt, waar we een groot aantal kleine vrienden aan over hebben gehouden.
Maarten kwam op vrijdagavond aan en zaterdag heb ik hem gelijk mee gesleurd op huttentocht. De cabin die ik had uitgezocht heet Selbukåten en is een van de oudste hutten. Het lijkt op iets wat wij een plaggenhut zouden noemen denk ik. Na een mooie wandeling, vonden we de hut gelukkig vrij snel. Tijd om te lunchen! Na een paar minuten vroeg ik: ‘Maarten, wat hoor ik?’ Waarop Maarten antwoordde: ‘Ach, dat is smeltende sneeuw die op het dak drupt.’ Hmm, ik vertrouwde het niet helemaal. Vervolgens pakte ik het huttenboek erbij om te kijken of daar nog leuke verhalen in stonden geschreven van eerdere bezoekers. Wat ik er echter vond waren verhalen over “ADHD muizen” en slapeloze nachten. Op dat moment dachten wij nog: ‘Zo erg kan ’t toch niet zijn?’ Nog geen half uur later dachten we daar heel anders over!
Binnen vijf minuten verschenen namelijk de eerst drie muizen op de houtstapel. ‘Ach, zolang ze alleen daar in die hoek zitten, is t niet zo erg toch?’ Helaas bleven ze niet daar in de hoek zitten. Terwijl wij aan onze lunch begonnen, begonnen de muizen overal op te duiken; op de drempel, onder het bed, bij de oven, voor het raam, op het dak.. Toen hadden we het wel snel gezien. Aangezien we wisten dat de enige bus op zondag pas om 20u ’s avonds zou gaan, besloten we terug te lopen naar de halte en te hopen dat er nog een bus zou komen. Lotte gebeld, die ons vertelde dat we de laatste bus van die dag net op een kwartier na hadden gemist. Dan maar proberen te liften naar het eerst volgende treinstation. Ik had me er al op ingesteld dat ’t wel twee uur zou kunnen gaan duren voor we een lift hadden. Echter, uiteindelijk stonden we er nog geen tien minuten voordat een aardig Noor stopte en ons meenam. Helaas, de trein op vijf minuten na gemist waardoor we twee uur moesten wachten op de volgende, maar wetende dat je nog op tijd thuis zult komen, is dat niet zo erg.

Eigenlijk was het niet zo erg om zondag in Trondheim te zijn, omdat we nu de tijd hadden om naar Mormor’s Stue (letterlijk: Grootmoeder’s woonkamer) te gaan. Op zondag kan je daar namelijk voor 70 NOK (ong. 9 euro) zoveel taart, koffie en thee krijgen als je maar wilt :D
Omdat Maarten voor z’n tentamens moest leren en ik druk was met projecten, hebben we de rest van de week veel tijd op de uni doorgebracht. Op dinsdagavond zijn we nog wel naar de studentenhut geweest, waar we hebben gegeten. Daar kwamen we de groep meiden van roeien tegen, erg gezellig dus!

Hmm, het is tijd om naar bed te gaan. Binnenkort zal ik de rest van m’n avonturen in Noorwegen opschrijven. Dit keer zullen jullie niet zo lang op een verhaal hoeven te wachten. Dat beloof ik!
Ben helemaal vergeten om het op te schrijven, maar ik heb een 8 voor m’n bacheloropdracht gehad. Nu alleen nog m’n diploma ophalen eind januari en dan ben ik officieel een Bachelor of Science :)