Feels like winter!

Tjänare! De afgelopen weken weer heel wat dingen meegemaakt. Zal het jullie niet aandoen alles te vertellen, maar ik waarschuw alvast dat dit wel weer eens een lang verhaal zou kunnen worden :D

Goed ik was gebleven bij Stockholm. Na dat geweldige weekend een dagje rust om vervolgens twee dagen op excursie te gaan voor Nordic Environmental Studies. Dinsdagochtend om 9.00 stond iedereen keurig op tijd bij de bushalte voor de universiteit, vanaf waar we zouden vertrekken. Toen bleek echter dat er meer mensen meegingen dan Pontus (onze ietwat verwarde docent) verwacht had, dus moest er eerst een extra auto geregeld worden. De andere docent, Max, is dus snel naar de stad gegaan om een auto te huren. Om 9.40 was alles goed en wel geregeld en konden we vertrekken.
Na ongeveer twee uur de rivier naar het noorden gevolgd te hebben, hebben we een man opgepikt die veel van de omgeving wist. Hij heeft ons eerst meegenomen naar een klein dorpje waar ze niet alleen een oude Noorse kerk hadden, maar ook een erg bijzondere begraafplaats. De kruizen waren er namelijk gemaakt van gietijzer en beelden levensbomen uit. Allerlei kleine figuurtjes die het levensverhaal van de persoon uitbeelden, waren aan de kruizen gehangen. Omdat het heel erg mistig was en bij elk graf kaarsjes branden, omdat het een speciale dag was, heerste er een erg speciale sfeer. Helaas moet ik nog ff foto’s van anderen zien te regelen..Na dit bijzondere tafereel aanschouwd te hebben, zijn we op weg gegaan om een grote waterval te bekijken. Daarna zijn we doorgereisd naar Torsby, waar we Bengt Jonsson hebben ontmoet. Een goede kennis van Max, die vele documentaires heeft gemaakt over inheemse volkeren, cultuur, milieu en natuur. Veel hiervan zijn te zien op BBC, Discovery en National Geografic. Hij heeft ons een aantal stukken uit zijn immens grote collectie laten zien. Erg leuk om ook de verhalen erachter te horen. Het mooie was ook dat hij in elke taal die wij spraken, wel een paar woorden kon zeggen. Zelfs in het Koreaans kon hij gelijk een gesprek beginnen. Echt heel gaaf om zo iemand te ontmoeten!
Na enkele uren bij Bengt te hebben doorgebracht, op weg naar het hostel. Uit de studio komend bleek het behoorlijk gesneeuwd te hebben. Het uitgebreide diner wat we vervolgens in het hostel gemaakt hebben en bij kaarslicht gegeten hebben, voelde dan ook bijna als een kerstdiner. Aangezien we met tien studenten en twee docenten waren, was het bijna een grote familie. Na het eten uren na zitten praten en vele discussies gehouden over van alles en nog wat. De wijn was al opgegaan tijdens het koken, en tegen de tijd dat we naar de woonkamer verplaatsten om de uitslag van de verkiezingen in de USA te kijken, was Max dan ook al behoorlijk aangeschoten. Wat erg lachwekkend voor ons was. De volgende ochtend was hij geloof ik wat minder vrolijk… Omdat hij door Bengt uitgenodigd was mee te gaan naar een filmfestival in Göteborg, moest hij al vroeg vertrekken. Wes heeft de auto daarom de rest van de tijd gereden.
Wat andere meiden en ik waren al vroeg wakker, dus eerst ontbijt gemaakt voor iedereen, met scrambled eggs en sinaasappelsap, maar besloten vast te gaan ontbijten aangezien de anderen net hun nest uit kwamen gerold. Na het ontbijt hebben we met z’n zessen een ommetje gemaakt, aangezien het ’s nachts weer een beetje gesneeuwd had en het diep gevroren had. Met het stralende ochtendzonnetje was het prachtig buiten. Toen we terugkwamen lag Pontus echter nog steeds in z’n bed, dus een van de jongens maar naar binnengestuurd om ‘m wakker te maken aangezien we al een half uur eerder hadden moeten vertrekken. Wat bleek: Pontus had z’n oordoppen in en een maskertje op, en was daardoor niet wakker geworden door z’n wekker en ook niet door het licht. Typisch voor hem :D
Uiteindelijk waren we niet eens zo heel veel te laat bij het Finse dorp, waar we een man ontmoette die ons van alles over de huizen heeft verteld. Erg interessant, maar ook erg koud. Meer dan twee uur in de vrieskou naar iemand staan luisteren is toch ook niet alles… Maar zeker wel interessant om te horen hoe de ‘smoke-houses’ werden gebruikt en hoe het volk leefde. Als jullie geïnteresseerd zijn moet je er maar naar vragen als ik terug ben, want anders typ ik hier zo nog drie kantjes over vol, en das ook niet wat jullie willen denk ik :-)
Na een uitgebreide lunch op een ecologische boerderij van een Nederlandse jongen, ‘in the middle of nowhere’ via een mooie route weer terug naar huis.

Na een weekje hard studeren - ja, daar moet ik toch nu ook echt aan geloven - naar Bob in Trondheim. Eerst drie uur in de bus naar Olso, daar een overstap van anderhalf uur om vervolgens om elf uur ’s avonds de trein naar Trondheim te nemen. Om zeven uur ’s ochtends de frisse ochtendlucht in, op zoek naar Bobs huis. Helaas had ik van te voren niet op de kaart gekeken, omdat ik het met Bobs beschrijving wel dacht te kunnen vinden. Na een uur was ik hopeloos verdwaald in Trondheim. Uiteindelijk de buschauffeur de weggevraagd. Die heeft me meegenomen naar een punt waar ik over zou kunnen stappen op een andere bus. Hij zette me af bij het ‘niet te missen Harry Potter gebouw, waar Bob me na wat heen en weer gebel, op kwam halen. Veilig bij Bobs appartementje aangekomen, een ontbijtje genoten en vervolgens een wandeling door de stad gaan maken. Om 12u zou Kim aankomen met een Mexicaanse vriend Ricardo, vanuit Luleå, dus voor de zekerheid hun maar opgepikt bij het station, zodat niet ook zij zouden verdwalen. Hun spullen naar Bob gebracht, gelunched en toen op pad gegaan naar Corvika (schrijf je dat zo Bob?) Een mooie plek aan de kust waar je goed kunt klimmen en bolderen. Waar Bob een groot fan van is. Na daar een klein beetje rondgeklauterd te hebben, begon het al te schemeren, dus maar snel terug richting de stad om daar wat boodschappen te doen. Na het eten, zijn we met wat Nederlandse vrienden van Bob naar de stad gelopen (een wandeling van zo’n drie kwartier, naar beneden). Het plan was om daar uit te gaan, maar wie moest natuurlijk weer z’n ID vergeten? – Éhh, tja verder ben ik niet blond hoor! Omdat ik dus niet binnen kon komen, hebben Bob, Kim en ik er maar een avondwandeling van gemaakt.
De tweede dag op tijd op, want Bob moest naar college. Tijdens het ontbijt hebben Kim en ik voor Ricardo beaald dat we niet naar de stad zouden gaan, maar zouden gaan wandelen in het natuurgebied achter de universiteit van Bob. Toen we daar bijna waren, belde Bob net op met de vraag waar we waren, omdat z’n college afgelopen was. Dat kwam dus mooi uit. Hij heeft ons snel even de uni laten zien en vervolgens zijn we het bos in gegaan. Onderweg kwamen we vele wegwijsbordjes tegen, toch is het ons niet gelukt daarheen te lopen waar we van plan waren. Na een toch zeer mooie, lange wandeling, naar Lotte’s huis gelopen, die voor ons ging koken. Na een heerlijke maaltijd, nog lang na zitten kletsen. Het was heel leuk om Lotte weer te zien en te spreken. Zeker een geslaagde avond!
De volgende ochtend vertrokken Kim en Ricardo vroeg richting Lillehammer, waar ze een kennis van Ricardo op gingen zoeken.
Van Bobs buurman kon ik een mountainbike lenen, dus na eerst nieuwe veters voor m’n schoenen te hadden gekocht, vanuit de stad op weg gegaan naar Studenterhytta. Na twee en half uur lang in de regen de berg op zwoegen, kwamen we uitgeput bij de hut aan (nouja, vooral ik) Gelukkig wist Bob nog wat pannenkoeken te fixen die over waren van de lunch. Het zou namelijk nog vier uur duren voor we zouden gaan dineren.. Met goed gevulde buikjes, een uurtje bij de openhaard gezeten, tot Lotte kwam. Zij heeft ons de rest van de hytta laten zien, een erg gezellige, oude berghut die nu gerund wordt door studenten en waar ruimte is voor 80 man om te overnachten.
Aangezien het de laatste avond was van dit jaar dat je er kon avondeten, hadden ze er een vroeg kerstdiner van gemaakt. Voor we aan het dineer gingen, eerst met z’n allen gløgg gedronken bij een kampvuur op de berg. Daar al aantal gezellige mensen leren kennen. De Noren zijn zeker een stuk opener dan Zweden. Nog even m’n Zweeds uitgeprobeerd, maar Engels is toch nog steeds een stuk makkelijker :) Na het kampvuur was er tijd om de sauna in te gaan of spelletjes te spelen bij de openhaard. Aangezien veel mensen kozen voor de sauna, besloot ik na het diner te gaan, maar dat uiteindelijk niet meer gedaan. Wel jammer. Maar tot het eten gezellig zitten kletsen, en toen begon het diner. Met kerstbier, rode kool, veel vlees, aardappels en als toetje een soort rijstpuddingachtig iets. Tijdens het eten werden er vele kerstliederen gezongen, waarbij iedereen ging staan. Gelukkig hadden ze alle teksten uitgedeeld dus konden wij ook vrolijk in ons beste Noors meezingen :D
Na het eten was er de ceremoniële wisseling van het bestuur om daarna met z’n allen rond de kerstboom te dansen en kerstliederen te zingen, onder begeleiding van een zeer valse piano. De rest van de avond werd er zeer goede muziek gedraaid. De Noren doen hier allemaal aan Swing, een soort dans die beetje aan rock-’n-roll doet denken. Was een Franse jongen tegengekomen die ook veel bleek te dansen en het net zo miste als ik, dus veel met hem gedanst, ondanks het feit dat we maar twee dansen gemeen hadden en die niet gedraaid werden.
Na een lange avond gezelligheid, heerlijk geslapen om de volgende ochtend op tijd op te staan voor een heerlijk ontbijt. Naar buiten kijkend kwamen we erachter dat de wereld ’s nachts was omgedoopt in een wit sprookjesland, niet echt ideaal om naar beneden te fietsen dus… Bob en ik besloten daarom eerst maar te gaan wandelen in de omgeving in de hoop dat de weg later beter zou zijn. Helaas bleek het tegendeel waar te zijn. Tijdens de prachtige wandeling, waarbij we drie Duitse jongens ontmoeten waarmee we toen verder zijn opgetrokken, sneeuwde het af en toe hevig. Tegen de tijd dat we terug waren bij de hut, was het al drie uur, wat betekende dat we nog maar een uur hadden om beneden te komen. Maar aangezien we inmiddels erg hongerig waren, ondanks ons stevige ontbijt, toch eerst maar heerlijke Noorse wafels met jam en room gegeten. Uiteindelijk was de terugreis beter te doen dan verwacht. Ik in een oma-tempo naar beneden. Wel wat schuivers gemaakt, maar viel allemaal reuze mee.
’s Avonds kwamen Lotte en Bobs buurman eten, een erg gezellige avond. Bovendien was het inmiddels weer behoorlijk gaan sneeuwen, dus later in de avond heerlijk gaan sleeën. Zoveel lol gehad! Er waren veel mensen buiten, op pizzadozen, plastic zakken, houten planken :-)
De volgende ochtend heeft Bob me naar het treinstation gebracht, want het was alweer tijd om te vertrekken. Jammer, had nog veel en veel langer willen blijven.. Bedankt iig Bob en Lotte voor alle gastvrijheid en gezelligheid!!! Het was top!

Hmmz, het is alweer een veel te lang verhaal aan het worden. Sorry! Zal m’n andere excursie en de sneeuwpopverhalen van vandaag, maar bewaren voor een volgende keer.
Hej då!